Сургамжит түүх: Нэгэн удаа нэгэн сурагч Румигийн дэргэд дөхөж ирээд: "Амьдрал дахь өвчин шаналал, зовлон зүдгүүрийг би хэрхэн даван туулах ёстой вэ?" гэж асуужээ.
Руми мэргэн ухаанаараа нэгэн түүхийг хуваалцахаар шийджээ.
"Өөрийн зовлонгоос гэтлэх арга зам олох гэж их мэргэн хүний ухааныг эрэлхийлсэн нэгэн хүн байж гэнэ. Мэргэн хүн түүнийг хараад : "Би чамд тусалъя, гэхдээ эхлээд чи надад ямар нэгэн зүйл хийж өгөх ёстой. Энэ халбагыг ав, тосоор дүүргээд, хотоор нэг ч дусал ч асгалгүй алхаарай." гэжээ.
"Тэр хүн энэ ажлыг хангалттай энгийн зүйл гэж үзээд зөвшөөрөв. Тэр халбагыг аваад тосоор дүүргэн, хотоор алхаж эхлэв. Халбагаа болгоомжтой тэгшлэх зуур ямар ч тос асгахгүй байхад бүх анхаарлаа төвлөрүүлэхээс өөрийг тэр хийж чадаагүй байна.
"Тэр мэргэн хүн дээр буцаж ирэхэд мэргэн хүн түүнээс : "Та хотын талбайн сайхан цэцэгсийг харав уу? Хүүхдүүдийн тоглож байгааг, айлуудын инээд хөхрөөнийг анзаарав уу?" гэж асуужээ. Тэр хүн халбаган дээр маш их зууралдсанаас өөр юу ч анзаараагүй болохоо ухаарсан байна.
Мэргэн хүн дараа нь : “Энэ бол зовлон зүдгүүрийг даван туулах түлхүүр юм. Та халбаган дээр маш их анхаарал хандуулж, эргэн тойрныхоо гоо үзэсгэлэнг алгассантай адил зовлон зүдгүүрт идэгдвэл амьдралын гоо сайхныг алддаг юм. Зовлон бол халбага шиг, амьдрал бол хот шиг юм. Зовлон шаналал таны анхаарлыг бүрэн авахыг бүү зөвшөөр. Эргэн тойрноо харж, одоо ч байсаар байгаа гоо сайханд талархахыг санаж яваарай.'"
Сурагч мэргэн хүний захиасыг ойлгов. Өвдөлт, зовлон зүдгүүр нь амьдралын нэг хэсэг боловч хором мөч бүрт олж болох гоо үзэсгэлэн, баяр баясгаланг сүүдэрлэхгүй байх нь чухал. Энэ түүх нь зовлон зүдгүүрийн нүүрэнд ч амьдралд утга учир, гоо сайхныг олох боломж байдгийг сануулах сануулга болон үйлчлэх болно.
Руми
Орчуулсан Д.Энхжаргал
42-р хэсгийг эндээс https://michid-7.blogspot.com/2022/11/42.html
No comments:
Post a Comment